Wyższa renta socjalna nie zakończy protestu

Sejm uchwalił ustawę podnoszącą rentę socjalną z 856,03 zł brutto (745,18 zł netto) do kwoty 1029,80 zł brutto (878,12 zł netto). Nowa regulacja ma wejść w życie 1 września 2018 r., ale z mocą od 1 czerwca. Przyjęcie ustawy nie zakończyło jednak protestu.

Za jej przyjęciem było 437 posłów, jeden poseł – Jacek Wilk (niez.) był przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.

Więcej dla niepełnosprawnych

Renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18. roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25. roku życia albo w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. Teoretycznie celem renty socjalnej jest kompensowanie braku możliwości nabycia uprawnień do świadczeń z systemu ubezpieczenia społecznego ze względu na to, że całkowita niezdolność do pracy powstała przed wejściem na rynek pracy. Renta socjalna przeznaczona jest dla osób, które w większości nigdy nie osiągają samodzielności życiowej, w wieku dorosłym zamieszkują z rodzicami lub też przebywają wiele lat w instytucjonalnych formach opieki, takich jak domy pomocy społecznej.

Według danych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych rentę socjalną pobiera 280 tys. osób (stan na marzec br.). Renty socjalne są finansowane w  całości z budżetu państwa. Podwyższenie renty socjalnej przełoży się więc na wzrost wydatków budżetowych – w skali miesiąca o ok. 45 mln zł, a w skali roku o 540 mln zł.

Uchwalona przez Sejm ustawa podwyższającą rentę socjalną trafi do Senatu, a po przyjęciu jej przez Senat zostanie skierowana do podpisu prezydenta. Nowe przepisy wejdą w życie z 1 września z mocą obowiązującą od 1 czerwca. W praktyce oznacza to, że renta socjalna w podwyższonej wysokości będzie wypłacana od 1 września z trzymiesięcznym wyrównaniem.

Zamiast gotówki

Sejm przyjął też drugą ustawę. Dotyczy ona objęcia osób o znacznym stopniu niepełnosprawności (niezależnie od wieku) określonymi formami wsparcia: zniesienie okresów użytkowania wyrobów medycznych, prawo do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej oraz usług farmaceutycznych udzielanych w aptekach, prawo do korzystania ze świadczeń specjalistycznych bez konieczności uzyskania skierowania, bezlimitowe finansowanie przez Narodowy Fundusz Zdrowia świadczeń z zakresu rehabilitacji leczniczej. Projekt przewiduje też zniesienie okresów użytkowania wyrobów medycznych, środków medycznych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych.

Kolejna propozycja wnioskodawców to zagwarantowanie prawa do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej oraz usług farmaceutycznych udzielanych w aptekach. Krąg podmiotów wymieniony w projekcie będzie miał również prawo do korzystania ze świadczeń specjalistycznych bez konieczności uzyskania skierowania. Przewiduje się, że projektowane prawo wejdzie w życie w dniu 1 lipca 2018 r. Również drugą ustawę poparli prawie wszyscy posłowie (za było 424, przeciw – jeden, zaś 12 wstrzymało się od głosu).

Protest trwa

Przyjęcie obu ustaw nie zakończyło protestu rodziców i opiekunów osób niepełnosprawnych, którzy od 18 kwietnia okupują sejmowe korytarze. Protestujący cały czas mówią, że ich oczekiwania nie zostały spełnione. Otwarcie zaznaczają, że potrzebują gotówki, którą mogliby samodzielnie dysponować. Chodzi o miesięczny 500-złotowy dodatek „na życie”, zwany też „rehabilitacyjnym”, dla osób niepełnosprawnych, niezdolnych do samodzielnej egzystencji po ukończeniu 18. roku życia. Propozycję rządu nazywali „manipulacją” i podkreślali, że oczekują „żywej gotówki”, nie zaś świadczeń rzeczowych. Dodatek 500-złotowy jest ich najważniejszym postulatem.