Pacjenci atakują pielęgniarki

Groźby, wyzwiska, przemoc fizyczna – to codzienność pielęgniarek i położnych w szpitalach. Z agresją spotykają się zarówno ze strony pacjentów i ich rodzin. Do niestosownych zachowań dochodzi na SOR-ach, Izbach Przyjęć, w szpitalnych oddziałach.

Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych od grudnia przeprowadza ankietę wśród personelu medycznego m.in. w Częstochowie dotyczącą agresji ze strony pacjentów i ich bliskich. Pielęgniarki i położne przyznają, że ta przybiera najróżniejsze formy: są to ataki słowne mające na celu psychiczne zranienie drugiej osoby, fałszywe publiczne oskarżenia, zniszczenie mienia, nękanie po przemoc fizyczną – groźby, szturchania, popychania.

Placówka medyczna, pomimo funkcji ratowania życia i zdrowia, powinna być miejscem bezpiecznym nie tylko dla pacjenta, ale również dla osób wykonujących zawody medyczne.
– Pacjent przybywający do nowego obcego otoczenia, jakim jest szpital, przychodnia doświadcza wielu emocji związanych ze swoim stanem zdrowia. Jego poczucie bezpieczeństwa zostaje zagrożone. Częstą pojawiającą się reakcją w takiej sytuacji jest frustracja związana z przelaniem swoich obaw i niepewności na inne osoby. Najczęściej są nimi pielęgniarki, położne, osoby w najbliższym otoczeniu  pacjenta i jego rodziny – twierdzą pielęgniarki.

Od 8 lat w polskim prawie karnym naruszenie nietykalności cielesnej, zniewaga czy czynna napaść na pielęgniarkę, czy położną jako funkcjonariusza publicznego może skutkować karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności.

Dane dotyczące zachowań agresywnych wobec pielęgniarek i położnych w opiece zdrowotnej zostaną przekazane do Ministerstwa Zdrowia. Z dotychczas zebranych informacji wynika, iż zachowania agresywne występowały w 21 rodzajach placówek ochrony zdrowia i innych instytucjach takich jak DPS czy nawet żłobki. Najbardziej narażeni na przemoc byli pracownicy oddziałów szpitalnych, następnie w SOR i Izbach Przyjęć, nieco mniej na psychiatrii. Z informacji uzyskanych od pielęgniarek i położnych wynika, że jest niska zgłaszalność agresji na psychiatrii ponieważ panuje przekonanie, że jest to ryzyko wpisane w miejsce pracy i brak możliwości zgłoszenia takich przypadków.