Rozporządzenie ministra zdrowia: w przypadku ospy małpiej obowiązkowa hospitalizacja i 21-dniowa kwarantanna

Osoby chore na małpią ospę, zakażone wirusem małpiej ospy oraz podejrzane o zakażenie
będą obowiązkowo hospitalizowane. 21 dni będzie wynosić będzie kwarantanna w przypadku
narażenia na ospę małpią lub pozostawania w styczności z wirusem ospy małpiej – wynika z
rozporządzenia ministra zdrowia.

W piątek minister zdrowia Adam Niedzielski podpisał trzy rozporządzenia w reakcji na
przypadki małpiej ospy w Europie. Treść ich opublikowano na stronach Rządowego Centrum
Legislacji z adnotacją “skierowane do ogłoszenia”.
Chodzi o: rozporządzenie w sprawie ospy małpiej oraz zakażeń wirusem ospy małpiej,
nowelizację rozporządzenia w sprawie zgłaszania podejrzeń i rozpoznań zakażeń, chorób
zakaźnych oraz zgonów z ich powodu oraz nowelizację rozporządzenia w sprawie chorób
zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji.
W pierwszym z rozporządzeń minister zdrowia ogłosił, że ospa małpia oraz zakażenia wirusem
ospy małpiej zostały objęte przepisami o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi.
Drugie rozporządzenie nakłada obowiązek zgłaszania przez lekarza lub felczera przypadków
podejrzenia lub rozpoznania ospy małpiej lub zgonu z jej powodu do właściwego miejscowo
państwowego inspektora sanitarnego. Zgłoszenia należy dokonać telefonicznie oraz
potwierdzić w postaci papierowej lub elektronicznej.
Trzecie z rozporządzeń wprowadza obowiązek hospitalizacji osób zakażonych lub chorych, a
także osób podejrzanych o zakażenie lub zachorowanie na ospę małpią. Wprowadza też
obowiązek kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego w przypadku narażenia na ospę
małpią lub pozostawania w styczności z wirusem ospy małpiej. Obowiązkowa kwarantanna w
przypadku ospy małpiej ma wynosić 21 dni – tak jak w przypadku Eboli (EVD), ospy prawdziwej
oraz wirusowych gorączek krwotocznych – licząc od dnia następującego po ostatnim dniu
narażenia albo styczności.
Wszystkie trzy rozporządzenia mają wejść w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.
W uzasadnieniu do rozporządzeń wskazano, że ospa małpia nigdy nie występowała na
obszarze Polski, stąd nie była wymieniona w wykazie chorób zakaźnych i zakażeń, o którym
mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i
chorób zakaźnych u ludzi.
Podano, że ospa małpia jest chorobą zakaźną wywoływaną przez wirus ospy małpiej. Wirus
ten – wraz z wirusem wyeradykowanej (wykorzenionej na świecie) w 1980 r. ospy prawdziwej –
należy do rodzaju Orthopoxvirus. Zwierzęcym rezerwuarem wirusa ospy małpiej należącym
do rodzaju Orthopoxvirus są gryzonie występujące w lasach deszczowych krajów Afryki
Zachodniej i Środkowej. W Demokratycznej Republice Konga (d. Zair) od wielu lat notowane są
epidemie tej choroby. Od 2016 r. przypadki zachorowań notowano również w Sierra Leone,
Liberii, Republice Środkowoafrykańskiej oraz Nigerii. Wzrost rozpowszechnienia zachorowań
przypisywany jest zaprzestaniu szczepień przeciw ospie prawdziwej, które zakończono w 1980
r. w związku z eradykacją tej choroby oraz wygasaniu odporności u osób zaszczepionych
szczepionką przeciw ospie prawdziwej, która dawała również ochronę krzyżową przed ospą
małpią.
We wcześniejszych latach zachorowania i ogniska zachorowań na ospę małpią ograniczały się
do krajów Afryki, natomiast zawleczenia do Europy miały postać pojedynczych przypadków i
nie stawały się zaczątkiem ognisk. Zachorowania wieloosobowe (ogniskowe), jak podano w
uzasadnieniu, wystąpiły już w 11 krajach Europy oraz w USA i Kanadzie. Chociaż największą
liczbę przypadków zanotowano w Hiszpanii, Portugalii oraz Wielkiej Brytanii, to zachorowania
zostały już zawleczone również do w krajów graniczących z Rzeczpospolitą Polską (Niemcy).
Wirus ospy małpiej występuje w 2 liniach: zachodnioafrykańskiej oraz środkowoafrykańskiej,
które różnią śmiertelnością wynoszącą – w warunkach stanu zdrowotności oraz opieki
zdrowotnej krajów Afryki, w których występowały zachorowania – odpowiednio ok. 1 proc.
przypadków oraz ok. 10 proc. przypadków. W trakcie spowodowanej w 2003 r. przez
importowane z Afryki zwierzęta epidemii zachorowań u ludzi w 6 stanach USA (35 przypadków
potwierdzonych, 13 prawdopodobnych i 22 podejrzanych) nie zanotowano zgonów.
W uzasadnieniu wskazano, że źródłem obecnych ognisk na obszarze Europy jest wirus linii
zachodnioafrykańskiej. Wstępne badania materiału genetycznego wirusa ospy małpiej nie
wykazały na obecną chwilę mutacji, która mogłaby tłumaczyć przyczyny szerzenie się
przypadków w Europie. “W tej sytuacji bardziej prawdopodobną przyczyną może być tzw.
superspraeding, czyli transmisja poprzez zakażoną osobę lub osoby o dużej liczbie
bezpośrednich kontaktów społecznych” – czytamy w uzasadnieniu.