27 grudnia 1655 r. zakończyło się oblężenie Jasnej Góry

Potop szwedzki był jednym z najbardziej śmiercionośnych wydarzeń w historii naszego kraju. Szwedzi, którzy dążyli wówczas do dominacji nad Morzem Bałtyckim, wkroczyli na teren Rzeczpospolitej w lipcu 1655 roku. Zaledwie po czterech miesiącach korpus generała Burcharda Müllera podszedł pod Jasną Górę. Niewpuszczony rozpoczął oblężenie klasztoru, które trwało od 18 listopada do 27 grudnia 1655 roku.

Ciężki ostrzał Jasnej Góry rozpoczął się 11 grudnia, gdy siły szwedzkie zostały wzmocnione sześcioma działami oraz piechotą. Wcześniej najeźdźcy nie mieli odpowiedniej siły, by realnie zagrozić klasztorowi. Jednak nawet zwiększony potencjał i liczebność wojsk nie zagwarantowały Szwedom sukcesu – prowadzącym oblężenie wojskom szybko skończyła się amunicja. Zaskoczeniem okazał się też silny opór wojsk pod dowództwem Augustyna Kordeckiego, dysponujących m. in. dwunastoma ciężkimi działami, przysłanymi przed oblężeniem przez kasztelana krakowskiego Stanisława Warszyckiego.

Wokół tych wydarzeń narodziła się także legenda. Podczas oblężenia siły Augustyna Kordeckiego miały być wspierane przez anioły, które przenosiły kule szwedzkich armat i upuszczały je na wojska znajdujące się po drugiej stronie klasztoru. Pewnego dnia ostrzał został wstrzymany a grupa Szwedów udała się do zakonników z dwiema świecami i z prośbą o ustawienie ich pod ołtarzem Maryi. Bracia spełnili prośbę i zapalili gromnice. W nocy jednemu z nich przyśniła się Matka Boża, która przecząco kręciła głową. Sen okazał się proroczy. Zakonnik pobiegł przed ołtarz, kiedy okazało się, że w świecach ukryte były… ładunki wybuchowe.